چکیده
در هنگام مطالعه و پژوهش در ادبیات شفاهی قوم بختیاري، با اسم نوعی ظرف گیاهی، به نام «بوکله» مواجه شدیم که دانش تولید آن در مناطق بختیاري نشین به فراموشی سپرده شده بود. ازاینرو، پژوهش حاضر، با هدف یافتن مکان تولید، روش تولید و باز زندهسازي و بازتولید آن شکل گرفت. در این راستا، پس از کنکاش فراوان و یافتن نمونهاي از ظرف تولیدشده در روستاي صالحکوتاه واقع در دهستان موگوئی از توابع شهرستان کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاري، اقدام به گردآوري دادهها بهصورت میدانی و از طریق مصاحبه، مشاهده و ثبت اطلاعات و عکسبرداري نمودیم. در این روستا، تعدادي از زنان بختیاري با استفاده از ریشه گیاهی محلی به نام «لوه»، به تولید این ظرف میپرداختند و از آن براي نگهداري مواد غذایی از جمله روغن محلی (خوش)، عسل، شیره خرما، انگور و هرگونه مواد غذایی خشک استفاده مینمودند. دانش ساخت این ظرف در این منطقه بهصورت شفاهی نسل به نسل حفظ شده است. از ویژگیهاي شاخص این ظرف میتوان به مقاومت و سختی بالا، ضربهپذیر بودن، سهولت ساخت و استفاده از مواد بومآورد در ساخت آن و زیست تخریبپذیر بودن این ظرف اشاره نمود؛ مقاومت آن در برابر آب ضعیف و در آن حل میگردد، به همین دلیل میتوان استفاده از آن را بهعنوان یک ابزار براي تعامل بیشتر انسان با محیطزیست مورد بازنگري قرار داد.
واژههاي کلیدي: کوهرنگ، ظروف انداموار، گیاه لوه، هنرهاي فراموششده، احیاء